در گزارش آروما مطرح شد؛
آنچه درباره پرخوری عصبی و اختلال پرخوری باید بدانیم
به گزارش آروما یك متخصص تغذیه با اشاره به اینكه پرخوری عصبی با اختلال پرخوری عصبی متفاوت است در مورد علایم و راه های درمان این بیماری، توضیحاتی عرضه داد.
به گزارش آروما به نقل از مهر، وقتی عصبی و كسل هستید میل به خوردن غذا و خوراكی دارید و یا خودتان را در كنار چند شیرینی می یابید؟ پیدا كردن غذا برای آرامش امری شایع است كه با نام پرخوری عصبی یا احساسی شناخته می شود. افرادی كه به پرخوری عصبی مبتلا هستند در هفته چند بار به منظور از بین بردن احساسات منفی خود سراغ غذا خوردن می روند. پرخوری عصبی فقط هنگام ناراحتی بروز نمی كند بلكه در شادمانی هم امكان دارد اتفاق بیافتد.
به طور كلی هر اتفاقی شامل استرس های ناشی از كار روزانه، مشكلات مالی می تواند بر سلامت شما تأثیر منفی گذاشته و سبب پرخوری عصبی شود.
پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
شهاب اولیایی متخصص تغذیه در مورد علت بروز پرخوری عصبی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: پرخوری عصبی همچون اختلالات روانی غذا خوردن است كه از نظر علم روانشناسی به سه دسته بی اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی و اختلال خوردن تصریح نشده تقسیم می شود.
وی با اشاره به اینكه اختلال پرخوری و پرخوری عصبی علایم مشتركی دارند اما دو اختلال متفاوت هستند عنوان كرد: همچون علایم شایع اختلال پرخوری خوردن غذا و تنقلات به صورت غیر ارادی، سریع غذا خوردن، تنها غذا خوردن به علت آنكه این افراد به جهت پرخوری ترس از سرزنش از سایر اطرافیان را دارند، حس افسردگی، گناه و عذاب وجدان پس از غذا خوردن به شدت به سراغ این افراد می آید، غذا خوردن غیر ارادی به شكلی كه فرد زمانی كه احساس گرسنگی ندارد هم مبادرت به خوردن غذا می كند و رفتارهایی مانند غذا خوردن افراطی كه فرد بر روی میزان اشتهای خود كنترل ندارند، حس انزوا و عدم بیان احساسات از علایم این بیماری است.
تفاوت پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به تفاوت اساسی این دو اختلال اظهار نمود: تفاوت اساسی این دو اختلال در این است كه در پرخوری عصبی فرد بعد از غذا خوردن افراطی تلاش در جبران می كند كه این عمل با اقدامات خطرناكی همچون استفراغ عمدی، روزه گرفتن افراطی، ورزش افراطی و همینطور استفاده از ملین ها همراه می باشد. در واقع تفاوت این دو نوع اختلال در تخلیه و پاكسازی است، كه در اختلال پرخوری وجود ندارد اما در پرخوری عصبی وجود دارد.
وی با اشاره به اینكه خیلی از افراد امكان دارد گرفتار پرخوری شوند بیان كرد: پرخوری ها امكان دارد امر طبیعی باشند كه برای همه افراد به واسطه حضور در یك مهمانی رخ دهد؛ ازاین رو همیشگی و یا تكرار شونده در یك زمان خاص نیست، اما در اختلال پرخوری این موارد تكرار شونده هستند وفرد در طول هفته و یا ماه به اجبار احتیاج به پرخوری پیدا می كند.
علت اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه در ادامه به عوامل موثر در بروز این اختلال اشاره نمود و اظهار داشت: عوامل زیادی همچون عوامل بیولوژیكی مثل برهم خوردن هورمون های عصبی به صورت مثال هورمون سرتونین و نور اپی نفرین اگر اختلال داشته باشند منجر به بروز این اختلال در فرد می شود دركنار این عوامل اجتماعی، وراثت، مشكلات روانی رژیم غذایی نادرست و سختی كه در گذشته افراد داشته اند همچون علل این اختلال هستند.
عوارض اختلال پرخوری عصبی
اولیایی در مورد عوارض اختلال پرخوری عصبی هم چنین اظهار داشت: چاقی و اضافه وزنی كه به جهت اختلال پرخوری به وجود می آید به علت آنكه فرد مبادرت به جبران آن می كند دیده نمی شود؛ اما چاقی خود بیماری هایی همچون دیابت، فشار خون، چربی، سندروم روده تحریك پذیر و اختلال خواب شبانه را به همراه دارد. كبد چرب هم امكان دارد سلامت فرد را با مشكلاتی مواجهه كند همینطور كم آبی بدن منجر به نارسایی كلیه، بی نظمی ضربان قلب، قاعدگی نامنظم، اختلال شخصیت، احتمال گرایش به اعتیاد، كاهش اعتماد به نفس و گاه امكان دارد افكار خطرناكی مثل خودكشی و خودزنی به سراغ این افراد بیاید.
راه هایی برای درمان اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به اینكه اختلال پرخوری یك مشكل روانی است عنوان كرد: این اختلال برای درمان احتیاج به رویكرد كار تیمی دارد؛ تیم درمانی برای درمان اختلال پرخوری متشكل از خانواده، متخصص تغذیه و روانشناس كه دارای تجربه كافی در درمان این بیماری باشند است. روان درمانی فردی و یا گروهی، دارو درمانی واستفاده از داروهای ضد افسردگی، دافعه چربی و كاهنده اشتها توسط این تیم درمانی تجویز می شود كه در درمان این بیماری بسیار موثر است.
وی در ادامه عنوان كرد: آموزش تغذیه مناسب نقش بسیاری مهمی در درمان این بیماری دارد، چون كه با عرضه یك رژیم غذایی اصولی، معقول و نه چندان محدود ضمن تامین نیازهای جسمی وروحی فرد به درمان آن هم كمك بسیاری می شود. گفتنی است؛ در مراحل آخر چنانچه بیمار به هیچ یك از روش های درمانی پاسخی ندهد بستری در بیمارستان هم بعنوان اقدام نهایی برای درمان این بیماری صورت خواهد گرفت.
توصیه های پزشكی برای افراد مبتلا به این بیماری
اولیایی با اشاره به اینكه افراد مبتلا به این اختلال باید به برنامه های درمانی خود پایبند باشند تصریح كرد: افراد مبتلا به این اختلال باید به صورت مستمر درجلسات درمانی خود حضور داشته باشند.
وی در انتها در مورد اهمیت حفظ روابط اجتماعی این افراد بیان كرد: بررسی وضعیت ورزشی، تغذیه مناسب در درمان افراد مبتلا به این اختلال ازاهمیت بالایی برخودار است. همینطور این افراد باید ارتباط اجتماعی خویش را حفظ كنند، چون كه خانواده هم در درمان این اختلال نقش بسیار مهمی دارد. این افراد تكنیك های آرامش بخش را هم باید برای كاهش استرس های روزانه فرا گیرند، استفاده از مواد غذایی سالم، پرحجم و كم كالری، مقابله با اشتهای غذایی در درمان این اختلال هم كمك شایانی می كند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب