تاثیر قابل توجه یك داروی سرطان بر سمی ترین پروتئین های كرونا ویروس
آروما: پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند دارویی که برای درمان سرطان تجویز می شود، می تواند بر سمی ترین پروتئین های کروناویروس تاثیر بگذارد.
به گزارش آروما به نقل از ایسنا و به نقل از نیوزوایز، پژوهشگران "دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند، بالتیمور" (UMSOM)، سمی ترین پروتئین هایی را شناسایی کرده اند که توسط کروناویروس تولید می شوند و سپس از یک داروی سرطان که به تایید "سازمان غذا و داروی آمریکا" (FDA) رسیده است، استفاده کردند تا اثرات مخرب پروتئین ویروسی را کاهش دهند. آنها در آزمایش های خود که روی مگس های میوه و سلول های انسانی انجام شدند، یک فرایند سلولی را کشف کردند که کروناویروس آنرا می رباید. این پژوهش می تواند داروهای جدیدی را نشان دهد که میتوان آنها را برای درمان بیماران مبتلا به نوع شدید کووید-۱۹ مورد آزمایش قرار داد.
دکتر "ژه زیون هان" (Zhe Zion Han)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: پژوهش ما نشان داده است که برای جلوگیری از لطمه رسیدن به بافت های بدن در اثر کووید-۱۹، راهی وجود دارد. هم اکنون مؤثرترین دارو در مقابل کووید-۱۹، "رمدسیویر" (Remdesivir) است که فقط ویروس را از تکثیر بیشتر بازمی دارد اما سلول هایی را که آلوده شده اند، در مقابل لطمه های ناشی از پروتئین های ویروسی محافظت نمی کند.
دکتر "هان" قبل از شیوع کروناویروس، از مگس های میوه بعنوان مدلی جهت بررسی ویروس های دیگر مانند "اچ آی وی" (HIV) و "زیکا" (Zika) استفاده می کرد. "هان" و گروهش در فوریه سال ۲۰۲۰، بررسی در مورد کروناویروس را شروع کردند.
کروناویروس بعد از آلوده کردن سلول ها، آنها را به ساخت پروتئین های مورد نظر خود وادار می کند. دکتر "هان" و گروهش، ژن های کروناویروس را به سلول های انسانی وارد کردند و میزان سمی بودن آنها را مورد بررسی قرار دادند. آنها همینطور گروهی از مگس های میوه را مورد بررسی قرار دادند که پروتئین های کروناویروس را تولید می کردند.
پژوهشگران دریافتند که یک پروتئین ویروسی معروف به "Orf6"، سمی ترین نوع پروتئین است که حدود نیمی از سلول های انسانی آزمایش را از بین برده است. دو پروتئین دیگر معروف به "Nsp6" و "Orf۷a" نیز پروتئین های سمی بودند و حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از سلول های انسانی را از بین بردند. مگس های میوه مبتلا به کروناویروس نیز با مشکلاتی مانند کاهش منابع تولید انرژی در سلول های عضله رو به رو شدند.
پژوهشگران در سایر آزمایش ها، تنها بر سمی ترین نوع پروتئین تمرکز کردند و بدین ترتیب توانستند فرایند سلولی را که طی عفونت توسط ویروس ربوده می شود، شناسایی کنند. آنها دریافتند که پروتئین Orf6 طی روند عفونت، به پروتئین های انسانی که کار آنها انتقال مواد به بیرون از سلول است، می چسبد.
"هان" و گروهش دریافتند که میتوان یکی از این پروتئین ها را که مورد هدف ویروس قرار می گیرد، با داروی معروف به "سلینکسور" (Selinexor) که برای درمان سرطان تجویز می شود، متوقف کرد. پژوهشگران به آزمایش سلینکسور روی سلول های انسان و مگس های میوه ای که پروتئین ویروسی سمی را تولید می کردند، پرداختند تا ببینند آیا دارو می تواند به مرتفع ساختن لطمه کمک نماید یا خیر.
داروی سلینکسور مانند خیلی از داروهای سرطان، سمی است؛ اما به رغم سمی بودن توانست نجات سلول های انسانی را تا حدود ۱۲ درصد بهبود ببخشد. این دارو توانست از مرگ زودرس حدود ۱۵ درصد از مگس های میوه که پروتئین ویروسی سمی را تولید می کردند، پیشگیری کند. سازمان غذا و داروی آمریکا، سلینکسور را برای درمان سرطان های ویژه خون تایید کرده است.
این پژوهش در مجله "Cell & Bioscience" به چاپ رسید.
منبع: aromastore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب