حكایت بیمارستانی ۶۴ ساله و كودكان بیماری كه شهید شدند
به گزارش آروما بیمارستانی درجه یك در شرق تهران و میزبان كودكانی بیمار از استان های دیگر؛ در موشك باران تهران در دوران جنگ تحمیلی صدمه دید و كودك شهید داد؛ امروز هم خدماتی فوق تخصصی ارائه می دهد كه توجیه اقتصادی ندارند و رفع بعضی از نیازهایش با كمك خیرین است....
به گزارش آروما به نقل از ایسنا، دكتر یوسف مجتهدی - رئیس بیمارستان كودكان بهرامی می گوید: تعداد بیمارستان های تخصصی كه انحصارا فقط از كودكان بیمار پذیرش دارند و تك تخصصی باشند، كم است؛ بیمارستان بهرامی در شرق تهران منحصر به فرد است و در این منطقه تنها بیمارستان تك تخصصی كودكان است. این بیمارستان فوق تخصصی است و تقریباً تمام رشته های مربوط به فوق تخصص های كودكان را پوشش داده و حداقل دو پزشك در هر تخصص فعالیت نموده و خدمات عرضه می دهند.
گفتگو تفصیلی خبرنگار ایسنا با دكتر مجتهدی را به دنبال می خوانید:
- در بیمارستان بهرامی چه خدماتی و در چه زمینه هایی عرضه می شود؟
بیمارستان كودكان بهرامی بیمارستانی تك تخصصی است و به كودكان مربوط است و سال ۱۳۳۴ توسط منشی باشی بهرامی به راه افتاده است و جزو قدیمی ترین بیمارستان های كودكان در سطح تهران و كشور است. تعداد بیمارستان های كودكان در سطح كشور زیاد نیست و شاید بیمارستان ها از تخصص هایی بهره مند باشند و در یك بخش به كودكان و نوزادان هم بپردازند ولی بیمارستان های تخصصی در زمینه كودكان كه فقط كودكان بیمار را پذیرش دارند و تك تخصصی هستند، اندك هستند. این بیمارستان در شرق تهران منحصر به فرد است و ما در این منطقه تنها بیمارستان تك تخصصی هستیم كه بجز شرق تهران به محدوده های اطراف تهران مثل ورامین و پاكدشت هم پوشش خدماتی عرضه می دهیم. مردمی در این مناطق زندگی می كنند كه از سطح اجتماعی و اقتصادی پایینی برخوردارند؛ همچون اتباع خارجی كه مجبورند از سرویس های درمانی دولتی استفاده كنند و یكی از سرویس های دولتی كه به آنها خدمات می دهد بیمارستان بهرامی است.
این بیمارستان فوق تخصصی است و تقریباً تمام رشته های مربوط به فوق تخصص های كودكان را پوشش داده ایم و در اغلب رشته ها نه تنها یك نفر بلكه حداقل دو نفر پزشك در هر رشته داریم كه در این حوزه فعالیت می نمایند و خدمت عرضه می دهند. این خدمات در دو بُعد بستری و سرپایی انجام می شود و كلینیك های ویژه و درمانگاه های ما به تعداد زیادی بیمار سرویس می دهند؛ به صورتی كه گاهی شاید نزدیك به ۱۰ هزار نفر بیمار در طول یك ماه به این بیمارستان رجوع می كنند و اگر این رقم را به تعداد درمانگاه هایمان تقسیم نماییم مشخص می شود كه درمانگاه های بیمارستان بهرامی بسیار شلوغ است و روزانه تعداد زیادی بیمار را پذیرش می كنند. ما حتی بیمارانی از استان های همجوار و گاه دوردست داریم؛ خود من به دفعات بیمارانی از سیستان و بلوچستان و خراسان داشتم.
- درباره بخش های فعال بیمارستان بیشتر توضیح دهید.
یكی از بخش های خوب و مجهز بیمارستان كه از قدیم وجود داشته، جراحی كودكان است. اساتید بزرگی در این بیمارستان قبول زحمت كرده اند و این رشته را راه اندازی كرده اند و از مدت ها قبل بعنوان یكی از بخش های بزرگ فوق تخصصی جراحی كودكان شناخته می شد و شاید بی اغراق بتوان گفت نخستین مركزی بود كه در این خصوص به راه افتاده است. آقای دكتر محرابی و اساتید بزرگواری كه بنیانگذار رشته جراحی كودكان هستند در این بیمارستان حضور داشتند و امروز بخش جراحی كودكان جزو بخش های فعال این بیمارستان است و تعداد زیادی بیمار پذیرش می كند و اعمال جراحی كه گاها در خیلی از بیمارستان های كشور به تعداد انگشتان دست انجام می شود، در این بیمارستان به طور مرتب انجام می شوند و از مناطق مختلف كشور برای جراحی كودكان پذیرش داریم. بخش مراقبت های ویژه اطفال با ضریب اشغال تخت ۹۰%و دو بخش مراقبت های ویژه نوزادان با ضریب اشغال تخت ۸۲% فعال می باشند كه یكی از این بخش ها بیشتر از بخش جراحی حمایت می كند، چونكه كه پیش از ورود به اتاق عمل وضعیت بیمار باید پایدار شود و بعداز انجام اعمال جراحی سنگین، نوزاد باید به بخش مراقبت های ویژه بازگردد و بنابراین بخشی به منظور مراقبت های ویژه از نوزادان به منظور جراحی بوجود آمده است.
خوشنامی در آموزش پزشكی نكته دیگر بحث خوشنامی بیمارستان ما در مقوله "آموزش" در كشور است. یعنی ما خدمات درمانی خوبی عرضه می دهیم و اگر از چند سال اول آغاز به كار این بیمارستان در ۴۰ سال قبل بگذریم، در باقی تاریخ این بیمارستان مركزی موفق در آموزش بوده است و برخی از بزرگان پزشكی كشور دوره های آموزش اطفال خود در دوره پزشكی عمومی را در این بیمارستان گذرانده اند.
بمباران تهران و كودكان بیماری كه شهید شدند از دیگر نكات مربوط به بیمارستان این است كه این بیمارستان از گزند حوادث به دور نبوده است و دوره های مختلفی را پشت سر گذاشته است؛ همچون در موشك باران تهران این بیمارستان صدمه دید و ما در این مركز كودك شهید داشتیم. این مسئله وظیفه ای را بر دوش ما می گذارد و چه من و چه دكتر احمدی كه مدیر این بیمارستان است و چه كادر پزشكی و پرستاری بیمارستان در جایی قدم می گذاریم و كار می نماییم كه با خون شهدا عجین است و این حرمتی دارد و احساس وظیفه ای در همه ما بوجود می آورد تا به نحو خاصی و با تمام علاقه و از عمق وجود خدمات عرضه نماییم تا دین خویش را ادا نماییم و این مسئله در كیفیت خدمات دهی تأثیر دارد.
تجهیز بیمارستان به سی تی اسكن كودكان این بیمارستان دارای مراكز پاراكلینیك خوبی است و آزمایشگاه مجهز و سرویس رادیولوژی خوبی دارد. همینطور این مركز جزو معدود بیمارستان های تك تخصصی منطقه است كه مجهز به دستگاه سی تی اسكن است و می توانیم كودكان نیازمند را سی تی نماییم. می دانید كه سی تی در كودكان كار آسانی نیست و نیازمند آماده سازی ها و ملاحظاتی است كه اگر در مركزی آموزشی صورت گیرد، بسیار پرارزش و بهتر است و كیفی تر و دقیق تر و بجا صورت گیرد.
- بزرگترین سرمایه شما در این بیمارستان چیست؟
من ادعا نمی كنم كه هتلینگ عالی داریم و یا سرمایه ما تجهیزات پزشكی مدرن ماست كه هرچند هتلینگ خوبی هم داریم و از تجهیزات پزشكی پیشرفته ای هم برخورداریم، اما آنچه كه من به آن افتخار می كنم سرمایه انسانی خوب این بیمارستان است كه من به آن می بالم و فكر می كنم ما باید به این سرمایه افتخار نماییم. هیات علمی بسیار پرارزش و والا مقامی در بیمارستان حضور دارند. ما استاد تمام هم داریم كه تمام مدارك ترقی و ارتقای خویش را در این بیمارستان طی كرده است و حداقل پنج شش نفر دانشیار خوب داریم كه تمام مدارج ترقی خویش را در این بیمارستان طی كرده اند و تعدادی استادیار جوان و علاقمند كه همه دست به دست هم داده اند و به وجود آنها مباهات می نماییم. ما در چند رده مختلف به دانشجویان و انترن ها آموزش می دهیم و سطح آموزش ما بگونه ای است كه به دفعات و به صورت های مختلف مورد تقدیر و تشكر دانشكده های پزشكی قرار گرفته ایم و تشكل های دانشجویی چند بار به خاطر آموزش خوب اساتید این بیمارستان تشكر ویژه كرده اند كه مایه افتخار من و همه اساتید ماست.
جزو قدیمی ترین مراكز آموزشی دوره دستیاری تخصصی كودكان هستیم كه به این مورد بسیار می بالیم؛ چونكه فكر می كنم تعداد قابل توجهی از متخصصان كودكان كل كشور در این بیمارستان آموزش دیده اند و در حقیقت دومین مركز آموزشی تخصصی كودكان در دانشگاه علوم پزشكی تهران هستیم و هر سال بین ۱۰ تا ۱۲ نفر دستیار تخصصی در این بیمارستان پذیرش می نماییم كه این معادل با كل ظرفیت پذیرش دستیار تخصصی در برخی از دانشگاه های علوم پزشكی سطح كشور است. سال جاری ۱۳ دستیار تخصصی كودكان را جذب این بیمارستان كرده ایم.
مایه افتخار ماست كه در دو رشته فوق تخصصی دستیار داریم. نخستین فراگیر رشته تخصصی خون و انكولوژی اطفال دانشگاه علوم پزشكی تهران توسط بیمارستان ما پذیرفته شد و دوره آموزشی آن با مركز طبی كودكان مشترك است و بحث فوق تخصص جراحی كودكان هم در این بیمارستان همه ساله پذیرش می شود.
محیطی مناسب برای پژوهش تعداد مقالات هیات علمی بیمارستان بیشتر از ۲۰ تا ۲۵ مقاله در سال است كه هرچند آمار قابل قبولی است، ولی كافی نیست و باید پژوهش در این مركز ارتقا یابد. یكی از برنام هایی كه از سوی دانشگاه و با پیگیری بیمارستان انجام می شود، راه اندازی مركز تحقیقاتی است كه این مركز می تواند در زمینه مشاركت در كارهای پژوهشی قدم خوبی بردارد. ما گرانت ویژه ای برای طرح های پژوهشی مشترك در رساله های مقطع دستیاری فوق تخصصی عرضه می دهیم كه بودجه خوبی برای عرضه با كیفیت رساله ها است و بیمارستان بهرامی از نظر تعداد و تنوع بیماران، محیط پژوهشی مناسب و خوبی است.
بناست مركز تحقیقاتی كودكان جدیدی در بیمارستان فعال شود، كار این مركز در همین راستاست یا هدف متفاوتی خواهد داشت؟
ما با همان سیاست دیده شده قبلی وظیفه داریم اعضای هیات علمی خوبی را جذب نماییم و این اعضای هیات علمی باید ارتقا پیدا كنند. برای جذب افراد خوب و اینكه ماندگار شوند و در این منطقه نسبتاً محروم تهران خدمات خوبی عرضه كنند، باید فكری برای ارتقا آنها می كردیم؛ همانطور كه دانشگاه علوم پزشكی تهران در زمینه های مختلفی ما را ساپورت می كند و به ما كمك می نماید، دراین زمینه هم بهترین كمك حال ما است و سیاست دانشگاه این است كه بیمارستان بهرامی خدمات خوب و با كیفیتی را عرضه كند و شخص ریاست محترم دانشگاه گفته اند كه توجه ویژه به ارتقای اساتید این بیمارستان دارند.
اعضای هیات علمی خوبی جذب شده و همه آنها علاقمند هستند، ولی به این علت كه بیمارستان بهرامی از سایر مراكز پژوهشی دانشگاه فاصله دارد، بسیار تمایل دارند برای كار ارتقای خود به مراكزی بروند كه مركز تحقیقاتی دارند و شرایط مهیاتر است. این مورد در سطح هیات رییسه دانشگاه مطرح و در جلسات مختلف مورد پیگیری قرار|گرفت و برای آن نقشه راهی دیده شد تا چه راهكارهایی برای ارتقای اعضای هیات علمی وجود دارد. خوشبختانه معاونت های آموزشی و پژوهشی دانشگاه از بیمارستان بازدید كردند و راهكارهای خوبی عرضه كردند. مهم ترین راهكار این بود كه اعضای هیات علمی در كنار عرضه خدمات درمانی توانمند شوند و بتوانند در زمینه پژوهش و آموزش مهارت های بیشتری كسب كنند و همین مساله خود پایه ای برای حل مشكلات درمانی و سلامتی مردم منطقه خواهد شد. برخورد باز دانشگاه سبب شد پیشنهاد بدهیم كه یك مركز تحقیقاتی داشته باشیم و تلاش ما بر این باشد كه این مركز در زمینه صدمه های اجتماعی در منطقه كار كند. این رسالت بزرگی است و نیازمند آن است كه در زمینه های مختلف اجتماعی و جامعه شناسی و بهداشت روان و رشته های مختلفی مثل روانپزشكی كودكان و خون و سرطان و… محققین را جذب نماییم و این فراخوان انجام شد و در حال تشكیل هیات موسس این مركز تحقیقاتی هستیم و من یقین دارم این كار به نحو خوبی صورت خواهد گرفت.
ماجرای راه اندازی "خانه استاد" - راه اندازی خانه استاد در بیمارستان را هم در دستور كار دارید، این مبادرت به چه منظور و با چه هدفی انجام می شود؟
بحث خانه استاد به دانش آموختگان دانشگاه مرتبط می باشد. دانشگاه علوم پزشكی تهران سبقه زیادی دارد و از اساتید برجسته ای بهره برده است. ما مرحوم دكتر قریب را داشتیم كه بنیانگذار رشته كودكان در ایران است. یا مرحوم استاد علیرضا یلدا را داشتیم كه كرسی بیماری های عفونی دانشگاه را داشتند و چند وقت اخیر فوت كردند. دكتر بهادری را داریم كه عمرشان دراز باد و از اساتید برجسته پاتولوژی هستند. این اساتید عمر خویش را وقف این كار كرده اند و می خواهیم به صرف بازنشستگی از محیط خارج نشوند تا ما كماكان از تجارب آنها استفاده نماییم. از سوی دفتر دانش آموختگان پیشنهاد شد كه در مراكز بیمارستانی "خانه استاد" راه اندازی شود كه در بیمارستان امام و بیمارستان رازی راه اندازی شده و محلی است كه اساتید آن مركز كماكان پس از بازنشستگی در مركز حضور بهم برسانند و دور هم جمع شوند و دیدار تازه كنند و شور و شوقی در هیات علمی ایجاد كنند كه پس از بازنشستگی هم كماكان حضور خواهند داشت. افرادی مثل استاد دكتر پورنگ با حضور خود در بیمارستان نفسی مسیحا دم با خود می آورند و خیلی از مشكلات با حضور آنها حل می شود. افرادی چون دكتر قوامی كه خدا ایشان را سلامت بدارد چندین سال رئیس بیمارستان بودند و مدت ها بعنوان استاد در این بیمارستان زحمت كشیدند. اگر فراگیران این اساتید را ببینند، از نظر اخلاق و تعهد حرفه ای آنها را الگوی خود قرار خواهند داد.
- اشاره كردید به صورت میانگین ماهانه به ۱۰ هزار بیمار خدمات ارائه می دهید، به صورت میانگین چه تعداد پرسنل در بیمارستان در حال فعالیت هستند؟ و برنامه ای برای توسعه بیمارستان دارید؟
بیمارستان حدود ۳۸۲ نفر نیروی انسانی دارد كه ۵۶ درصد نیروهای كادر پرستاری و حدود ۱۰ درصد كادر پزشكی و سایر كادر اداری و پشتیبانی هستند.
متعهد به عدم ساخت و ساز جدید برنامه های توسعه ای فیزیكی برای بیمارستان نداریم؛ چون این بیمارستان موقوفه است و ما هر كاری بخواهیم انجام دهیم باید از صاحبان وقف اجازه بگیریم، ولی در این خصوص كه بیمارستان بخش های جدیدی داشته باشد یا فضاها بازسازی شود یا جابجایی صورت گیرد، امكان پذیر است؛ چون بخش هایی از بیمارستان فرسوده است و برخورد موشك در دوران جنگ تحمیلی سبب شده بعضی از قسمت های سازه مناسب نباشد. ما در عین خدمات آموزشی به علت استانداردهای فضاهای آموزشی، از مراكز مهارت های بالینی استفاده می نماییم و تلاش داریم با بهسازی فضا مراكز موجود را در جای بهتری تغییر ساختار داده و استانداردتر نماییم.
مسئله دیگری كه بیمارستان از آن رنج می برد بحث فضای آموزشی به صورت كلاس های كارگاهی و آمفی تئاتر است كه ما بیشتر از یك سالن آمفی تئاتر نداریم. تعداد فضاهای كلاسی ما كم است و با عنایت به این كه آموزش كلاسی ما زیاد و گسترده است نیاز داریم به صورت هم زمان كلاس هایی داشته باشیم و این جزو برنامه های بیمارستان است كه به فضاهای ما اضافه شود و برنامه ریزی داریم، اما متعهدیم كه به سمت ساخت و ساز جدید پیش نرویم.
- برای پیشبرد اهداف و خدمت رسانی به بیماران، با چه كمبودهایی مواجه هستید؟
در زمینه فضای آموزشی مشكل داریم كه در حال رایزنی هستیم و تلاش كردیم از كمك خیرین در این حوزه استفاده نماییم. در زمینه فضای درمانی هم اكنون معضل جدی نداریم و فضاهای ما فضاهای خوبی است. ولی از نظر تاسیساتی و سازه های مرتبط مشكلاتی هست و لازم است بخش مراقبت های ما ارتقای استاندارد داشته باشند. در زمینه تاسیسات در چند حیطه در حال كار هستیم و بودجه جذب می نماییم. یكی بحث آسانسورهاست و یكی بحث تاسیسات سرمایشی و وضعیت اكسیژن ساز بیمارستان است كه مدت هاست اورهال نشده است و ما به صورت موقت با منبع اكسیژنی كه تهیه كرده ایم مشكل را حل می نماییم.
بیمارستانی درجه یك - بیمارستان بهرامی برای ارائه خدمات درمانی با كدام یك از بیمه ها طرف قرارداد است؟
ما با تمام بیمه های دولتی قرارداد داریم و از این نظر مشكلی نداریم. از نظر اعتبار بخشی، بیمارستان درجه یك است. اعتبار بخشی بیمارستان در دو زمینه خدمات درمانی و آموزشی مرتبا انجام می شود و از نظر شاخص ها وضعیت قابل قبول و مطلوبی داریم. ولی ما بیمارستان كودكان هستیم و وضعیت ما با سایر بیمارستان های تك تخصصی فرق دارد. بیمارستان های كودكان خدمات زیادی عرضه می دهند و خدمات ما ویژه است. ویزیت مدت زمان زیادی را از متخصص اطفال می گیرد. در تمام دنیا بیمارستان های كودكان مورد حمایت قرار می گیرند و سازمان هایی چون شهرداری و نهادهای خیریه و سایر سازمانهای مردم نهاد، بیمارستان های كودكان را حمایت می كنند.
لزوم كمك های خیرین بعضی از خدماتی كه ما عرضه می دهیم با هیچ منطق اقتصادی جور در نمی آید. وقتی درآمد كم است و اقتصادی كار نمی گردد، در آمد پرسنل كم است و از سویی كار آنها بیشتر است. البته پرسنل بیمارستان سوختگی و روان هم همین مشكلات را دارند و نسبت به بیمارستان های چشم یا جراحی كاركرد بیشتری دارند؛ ولی آنچه بعنوان كارانه دست آنها را می گیرد كم است و من شرمنده آنها هستم. چون قانون همین است و پرداخت های ما بر مبنای قانون است. در عین حال لازم است دولت هنگام تعرفه گذاری نگاهی ویژه به بیمارستان های كودكان داشته باشد. اگر كمك های دانشگاه و خیرین نباشد، ما قادر به اداره بیمارستان با درآمد بیمارستان نیستیم. خدماتی كه ارائه می شوند توجیه اقتصادی ندارند و همواره رفع بعضی از نیازهای ما با كمك خیرین بوده است.
سیستم سی تی اسكن ما با كمك خیرین افتتاح شد چون نمی توانستیم برای سی تی اسكن منتظر بودجه های دولتی بمانیم و من همین جا از تمام كسانی كه می خواهند كار خیر كنند، می خواهم كه به بیمارستان بهرامی نگاه ویژه داشته باشند و در محیط بیمارستان كودك بهرامی نتیجه كار خیر خویش را مشاهده كنند. ما تعدادی تخت داریم كه مربوط به بیماران خاص است؛ مثلا بخش تالاسمی و دیالیز. مثلا بیماران دیالیزی ما باید سه بار در هفته و هر بار چهار ساعت در بیمارستان حضور پیدا كنند. بخش دیالیز ما بخشی نسبتا خوب و پیشرفته است كه دوستان خیر مختلف مشغول هستند. كار خیر فقط هزینه دادن نیست برخی می آیند و با كودكان نقاشی می كشند و كاری می كنند كه آنها چهار ساعت باقی ماندن را زیر دستگاه تحمل كنند. خیلی از این خانواده ها به حمایت های مشاوره ای و روانشناسی احتیاج دارند. كارشناسان روانشناسی ما با كمك خیرین جذب می شوند وگرنه ما كارشناس روانشناسی نداریم. در بخش سرطان هم گاها محك به بیماران ما كمك می نماید. اگر آنها را ببینید متوجه می شوید كه كمك ها تبدیل به دستگاه یا وسیله ای می شود. دغدغه من این است كه باید محیط بخش ها و محوطه بیرونی بیمارستان را شاداب نماییم كه هم برای روحیه پرسنل خوب است و هم بچه ها تا بدین سان پس از ورود متوجه نشوند كه وارد محیط بیمارستانی می شوند.
- با عنایت به این كه بیماران تحت درمان در بیمارستان بهرامی، كودكان هستند، بطور قطع خانواده ها و نزدیكان این كودكان از لحاظ روانی و عاطفی تحت فشار مضاعف قرار دارند و امكان دارد آستانه تحمل پایینی داشته باشند. چه سفارش های اخلاقی و رفتاری به پرسنل بیمارستان دارید؟
نظر شخصی من این است كه پرسنل ما آنچنان در این خصوص كارآزموده شده اند كه نیازی به سفارش من ندارند. من این نكته را به فراگیرانم می گویم چون پرستاران و پزشكان این نكته را می دانند. هر وقت بخواهیم در مورد بستری شدن یك كودك تصمیم بگیریم، تصمیم بسیار سختی خواهد بود و ما نمی توانیم در این قضیه به راحتی تصمیم بگیریم؛ چونكه یك خانواده را گرفتار محیطی درمانی خواهید كرد پس این رسالتی است كه بر دوش همه ما است. تصمیم گیری در رشته های دیگر آسان تر از كودكان است. ما تلاش می نماییم تا جایی كه امكان دارد درمان را خارج از بیمارستان پی بگیریم و باید بر این مسئله حساس باشیم كه بیمار بدون اندیكاسیون پزشكی در بیمارستان نماند؛ چونكه در این صورت به كودك و خانواده لطمه زده ایم و ریسك انتقال عفونت در بچه ها بالاتر است.
نكته دیگر این است كه آستانه تحمل پرسنل ما بالاست؛ وقتی بچه ای را وارد محیط می كنید می دانید كه حفظ ایمنی بچه با ما است. در بخش های بستری بزرگسالان امكان سقوط از تخت كمتر است. ولی بیمار ما بچه است و همراه می خواهد. ما در هر بخش به پدران و مادران توضیحی 10 - 15 دقیقه ای در مورد مقررات هر بخش داریم. پرسنل ما محدود است و به ازای هر تخت نفر نداریم. نكته بعدی این است كه در ملاقات ها هر روز تعداد زیادی از افرادی را داریم كه وارد بیمارستان می شوند و باید تا حد امكان بچه های دیگر را وارد محیط بیمارستان نكنیم. این بچه ها گل هستند و فرشته اند؛ اینجا بیمارستان است و بیماران حضور دارند كه كسالتی دارند. نباید در شرایط ایمنی كم و صدمه پذیری بچه ها آنها را وارد بیمارستان نماییم. اما آموزش های پرسنل به مراجعین باید بزرگوارانه باشد و دید بالا به پایین نداشته باشد تا خانواده ها این سفارش ها را جدی بگیرند.
بیمارستان وظایف آموزشی هم دارد كه از لحظه ورود بیمار به بیمارستان باید حفظ شود. گاها تلویزیون هایی كه در بیمارستان كار می كنند پیام های بهداشتی می دهند و مهم ترین مطلب این است كه یادمان باشد با خانواده ای بیمار طرفیم كه عزیزترین دارایی خویش را كه فرزندشان است به ما می سپارند. ما خود هم به بچه ها علاقه داریم و به مدد علم و تجربه شرایطی فراهم می نماییم كه آن بچه هرچه سریعتر به آغوش خانواده بازگردد.
منبع: آروما
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب