دعوای بهداشت و درمان و دلواپسی برای یك انتخاب سیاسی
به گزارش آروما رئیس بخش پیوند بیمارستان امام خمینی (ره) با اشاره به چالش های سلامت در زمینه های زیرساختی بهداشت و درمان، اقتصاد سلامت و تعرفه ها، نیروی انسانی و همین طور بحران کرونا، اظهار داشت: شعار سازمان جهانی بهداشت این است که سلامت یک انتخاب سیاسی است؛ یعنی سیاست گذار انتخاب می کند که سلامت باید اولویت داشته باشد یا خیر. تا زمانیکه مکانیسم های حکمرانی سلامت را درست نکنیم، نمی توان انتظار فتح الفتوحی داشت.
دکتر علی جعفریان در گفتگو با ایسنا، درباره اولویت های حوزه سلامت در دولت آینده، اظهار داشت: برنامه ای که در دولت یازدهم در حوزه سلامت با عنوان طرح تحول نظام سلامت انجام شد، با همه اشکالات و نقاط قوت و ضعفی که داشت، اگر اجرا نشده بود، ما به احتمال زیاد در دوران کرونا مانند برخی کشورها می شدیم که باید در خیابان بیمار می خواباندیم.
هیچکس مزایای طرح تحول را به رسمیت نشناخت همچنان در حوزه زیرساخت های سلامت عقبیم
وی اضافه کرد: بر این اساس طی چهار تا پنج سال حدود ۲۰ هزار تخت بیمارستانی به کشور افزوده شد و خیلی از آن تخت هایی هم که وجود داشت، بازسازی شد، امکانات و تجهیزات هم به آن افزوده شد و بعد هم هیچکس نیامد بگوید که این کار، کار مثبتی بود که انجام دادند. همه فقط ایرادات طرح تحول سلامت را دیدند. هرچند که ایراد هم داشت، اما مزایای آنرا کسی به رسمیت نشناخت. می خواهم این نتیجه را بگیرم که موضوع زیرساخت های حوزه سلامت، فوق العاده مهم می باشد و ما همچنان در آن عقب هستیم. این که عده ای می گویند برای چه تخت بیمارستانی می سازید، آن زمان که پدیده ای مانند کرونا یا مشابه آن پیش می آید، باید این سوال را بیان کرد که مشخص شود تخت هایی که ساخته شد، چه کارایی داشت.
امکانات درمانی ناکافی
جعفریان افزود: این یک واقعیت است که هنوز نسبت تخت بیمارستانی ما به جمعیت، با استاندارد مطلوب فاصله دارد و هنوز وضعیت خوبی نداریم. در واقع نوع کارکرد فعلی شکننده است و با کوچکترین تغییری به صورت ناگهانی گرفتار کمبود و نارسایی می شویم. بنابراین نکته اول این است که باید نسبت به تکمیل زیرساخت های حوزه سلامت توجه جدی داشته باشیم. زیرساخت های فعلی و امکانات درمانی برای نیاز کشور کافی نیست.
شبکه بهداشت در کرونا می توانست قوی تر عمل کند، اما...
وی اظهار داشت: به موازات این مورد بحث زیرساخت های بهداشتی هم مهم می باشد. ما در حوزه زیرساخت های بهداشتی هم همچنان عقب هستیم و کمبودهای قابل توجهی در این حوزه داریم. به هر حال شبکه بهداشت ما در دوران کرونا قاعدتا باید می توانست خیلی قوی تر عمل کند، اما نتوانست و از سیر اتفاقات عقب بود. هرچند ما شبکه بهداشتی داریم که سال ها مایه افتخار کشور بوده است، در همه گیری کرونا نشان داده شد که شبکه بهداشت هم احتیاج به بازسازی اساسی دارد. البته قرار بود که وزارت بهداشت در دولت دوم آقای روحانی این اقدام را انجام دهد که وزیر بهداشت تغییر نمود، بعد هم کرونا شیوع پیدا کرد و شرایط عوض شد.
پرونده الکترونیک سلامتی که بارها رونمایی شده، اما مشخص نیست کجاست! پوشش ناقص شبکه بهداشت شهری
جعفریان تصریح کرد: با این وجود قاعدتا سیستم بهداشتی ما باید پاسخگوی چنین مسائلی باشد. وقتی مساله ای مانند کرونا پیش می آید، برای نحوه تزریق واکسن نباید گرفتار گرفتاری باشیم، اما دیدیم که گرفتار گرفتاری شدیم و هنوز هم هستیم. هنوز هم ما نمی دانیم که برنامه واکسیناسیون چگونه باید اجرا شود. در حالیکه بارها اعلام کردیم که پرونده الکترونیک وجود دارد و تا حالا چند بار رونمایی شده، اما هنوز معلوم نیست که این پرونده تا چه اندازه عملیاتی شده و کجا به کار می آید. چرا افراد به سادگی نمی توانند تعیین تکلیف شوند و مشخص شود که مثلا چه تعداد فرد ۶۵ تا ۷۰ سال داریم، این افراد در کدام مراکز بهداشتی پرونده دارند و برای واکسیناسیون باید به کجا مراجعه کنند. این موارد نشان داده است که زیرساخت های سیستم بهداشت مان هنوز کار زیادی دارد. علیرغم این که یک زمانی که جمعیت روستایی زیادی داشتیم، شبکه بهداشت مان توانست در روستا قسمت عمده مسائل واکسیناسیون و مراقبت های اولیه سلامت را حل کند، ولی اکنون که این جمعیت جابجا شده و به شهر آمده، ما مشکل جدی داریم برای اینکه نتوانستیم در شهر سیستم بهداشت را کامل نماییم و شبکه بهداشت در شهر به روز نشده، ظرفیت هایش تکمیل نشده و پوشش درست نیست.
گردش اقتصاد سلامت کشور درست نیست ۲ عامل عمده اقتصاد سلامت؛ تعرفه ها و نیروی انسانی
وی اظهار داشت: مساله سوم که شاید زیرساخت سایر بخش ها هم به حساب می آید، بحث اقتصاد سلامت است. وقتی که گردش اقتصاد سلامت درست نباشد، این زیرساخت ها هم به نتیجه نمی رسد و گردش اقتصاد سلامت ما هم درست نیست. فقط هم موضوع مقدار پول نیست؛ بخشی از آن در ارتباط با سهمی از تولید ناخالص ملی است که به سلامت اختصاص داده می شود و بخشی از آن هم به این مربوط است که این سهم چگونه اختصاص داده شده و چگونه مدیریت می شود. یک عامل عمده در اقتصاد سلامت، تعرفه ها در بخش دولتی و بخش خصوصی هستند و عامل عمده دیگر آن گردش نیروی انسانی در آن است. اگر این موارد درست نباشد، طبعا نمی توان سرویس خوب داد.
توقع از حوزه سلامت مانند ۴۰ سال قبل نیست نبود برخی تجهیزات پزشکی مورد نیاز در بیمارستان ها
جعفریان تصریح کرد: یادمان باشد که مردم ایران سال ۱۴۰۰ توقعات شان از همه چیز همچون حوزه سلامت، توقع ۴۰ سال پیش نیست. بیماری که در ۴۰ سال پیش در بیمارستان دولتی بستری می شد، خدا را شکر می کرد، حالا اصلا از این مورد راضی نیست، بلکه توقعش این است که در بیمارستان دولتی بهترین سرویس را دریافت کند. وقتی ظرفیت های اقتصاد بطور کلی کافی نیست، ما نمی توانیم چنین سرویسی را به مردم ارائه دهیم. فقط هم مختص حوزه سلامت نیست. اگر اقتصاد کشور رشد نداشته باشد و شکوفا نباشد، همه حوزه ها همچون سلامت گرفتار اشکال می شود. حال سلامت یکی از مباحث ضروریست و فقط بحث این که مردم راضی باشند و هتلینگ خوبی بگیرند، مطرح نیست، بلکه می شود وضعیتی که حالا با آن مواجهیم. به صورتی که برخی تجهیزات پزشکی وجود ندارد. شرکت ها می گویند در گمرک است، اما به هر حال قسمت زیادی از تجهیزات پزشکی که به صورت روزمره باید استفاد نماییم، نیست. وقتی این گونه باشد، یک نفر باید جواب مردم را بدهد چون طبیعتا نارضایتی ایجاد می شود که تبعات دیگر هم دارد.
اقتصاد؛ پایه اصلاح سیستم سلامت
وی اظهار داشت: ازاین رو اقتصاد پایه حرف هایی است که در حوزه اصلاح سیستم سلامت می زنیم، اگر اقتصاد ضعیف باشد، هرچقدر هم که مدیریت درست داشته باشیم، ارائه خدمت مطلوب و علمی قابل اجرا نخواهد بود. باید توجه کرد که هر سرویسی هزینه دارد. حال در حوزه سلامت می گوییم کسی که بیمه دارد، فقط ۱۰ درصد هزینه را بپردازد، اما وقتی تعرفه از قیمت تمام شده خدمت کمتر باشد، ما داریم از جیب پرسنل سوبسید می دهیم، از مردم بیش از ۱۰٪ دریافت می نماییم و از کیفیت هم کم می نماییم. ازاین رو تا زمانیکه اقتصاد سلامتش درست نباشد، نمی توان انتظار داشت که سیستم سلامت درست کار کند، مردم راضی باشند و سلامت مردم هم ارتقاء پیدا کند.
تعرفه های واقعی؛ کلاف سردرگم اقتصاد سلامت
جعفریان درباره روش اجرای برنامه های اصلاحی در حوزه سلامت در دولت آینده، اظهار داشت: ما در اقتصاد سلامت یک کلاف سردرگم ۳۰ تا ۴۰ ساله داریم که بحث تعرفه است. در همه دولت ها به علت این که هر تعرفه ای را که تصویب کنند، قسمت عمده اش را خودشان باید بپردازند، همیشه تعرفه را غیرمنطقی تصویب می کنند. چند دهه است که این اتفاق می افتد. مثلا کارشناس حوزه اقتصاد سلامت قیمت تمام شده ویزیت را ۱۰ تومان تعیین می کند، اما دولت بر اساس توان پرداخت خود آنرا ۵ تومان تعیین می کند. در این حالت مطمئنا ۵ تومان باقی مانده هم هزینه شده است حال یا از جیب پزشک یا از جیب بیمارستان یا از جیب مردم.
وی اضافه کرد: اقتصاد زوری نیست و با زور حل نمی گردد، بلکه معیارها و فرمول های آن مشخص است. دولت طبیعتا باید تعرفه را تنظیم کند، اما با در نظر گرفتن منطق اقتصادی آن. اگر تعرفه هر چیزی را پایین تر از قیمت تمام شده اش در نظر بگیرید، مابقی هزینه از جای دیگری می رود، یعنی یا از خدمات کم می گذارند یا مابه التفاوت را از مردم دریافت می کنند. البته یک قسمت از تعرفه هم جزء حرفه ای کار است که آن هم مبانی خاص خودرا دارد و قابل ارزش گذاری است. اگر این موارد روشن شود، باید بپذیریم که تعرفه هایمان واقعی نیست و در این صورت انتظار کیفیت خدمت ایده آل نباید داشته باشیم.
دعوای بهداشت و درمان و انحراف در "سلامت" لزوم تکمیل زیرساخت های "درمان" و به روزرسانی سیستم "بهداشت"
وی اظهار داشت: در حوزه زیرساخت هم اهداف مان باید مشخص باشد؛ در حوزه بهداشت حتما باید یک گام جدی برداریم و در حوزه درمان هم حتما باید زیرساخت مان را تکمیل نماییم. هیچ دعوایی هم این دو باهم ندارند، اظهاراتی که برخی مطرح می کنند و تا از درمان صحبت می نماییم، می گویند بهداشت از بین رفت و وقتی از بهداشت دفاع می شود می گویند جواب بیماران را چه کسی می دهد، به نظر من بطور کلی انحراف است. همانطور که نمی توان بیماری را که نیازمند درمان است، پشت در بیمارستان گذاشت، (و اگر کسی اعتقاد دارد که میتوان این کار را کرد، باید این را به مردم اعلام نماید و پیش از انتخابات هم اعلام کند) در طرف مقابل هم نمی گردد نسبت به تکمیل شبکه و پرونده سلامت شهروندان و اقدامات ضروری برای کاهش ریسک مبتلاشدن به بیماری هایی واگیر و غیر واگیر بی توجه بود. ما ناچاریم و ضروریست که سیستم بهداشتی را به روز نماییم. هم اکنون بیش از ۷۰ درصد جمعیت ما شهری است و سیستم ما در شهرها خیلی ناقص است و پوشش خوبی ندارد. دعوای بهداشت و درمان به نظر من فقط فرار از واقعیت های هر دو حوزه است.
تحولی جسورانه در سلامت؛ آری یا خیر؟ تا حکمرانی سلامت را درست نکنیم، نمی توان انتظار فتح الفتوح داشت
جعفریان اظهار داشت: نمی دانم تحول جسورانه در حوزه سلامت در سطح تحمل کشور است یا خیر، اما واقعیت این است که اگر می خواهیم کارآمدی سیستم سلامت بالا رود، چاه ای جز این نداریم که بیمه ها را تجمیع نماییم. کشورهای موفق این اقدامات را انجام داده اند. منتها این اقدامات هزینه های اجتماعی دارد که معلوم نیست که چه کسی حاضر است این هزینه ها را تقبل کند. باید بیمه هایمان را تجمیع نماییم و بسته پایه خدمت را که در بیمه پوشش داده می شود، تعریف نماییم و تعرفه را به طور واقعی تعیین نماییم. تا زمانیکه این اتفاقات رخ ندهد و مکانیسم های حکمرانی سلامت را درست نکنیم، نمی توان انتظار فتح الفتوحی داشت.
سلامت؛ یک انتخاب سیاسی
چرا مهم می باشد که دولت سیزدهم به فکر "سلامت" مردم باشد؟
وی تصریح کرد: سیستم صف ما یعنی نیروهای ارائه دهنده خدمت، در کرونا ثابت کردند که افرادی خدمت گذار و مسئولیت پذیر هستند. در عین حال پیشرفت ما از نظر پزشکی در منطقه هم نشان داده است که نیروهای ما بسیار توانمند و مسئولیت پذیرند. ازاین رو نیروهای صف حوزه سلامت کار خودشان را انجام می دهند و برادری شان را ثابت کرده اند، از اینجا به بعد به این برمی گردد که سیاست گذاران چقدر این مورد را جدی بگیرند و چقدر سلامت جامعه را در اولویت خود قرار دهند. شعار سازمان جهانی بهداشت این است که سلامت یک انتخاب سیاسی است. یعنی سیاست گذار انتخاب می کند که سلامت باید اولویت داشته باشد یا خیر. اگر سلامت در اولویت باشد، میتوان انتظار داشت که یک اتفاق جدی در آن افتد. در غیر این صورت همین روند ادامه پیدا می کند. حوزه بهداشت اگر بازسازی و نوسازی شود، هر ایرانی می تواند یک کارت سلامت الکترونیک داشته باشد یا هر ایرانی اطلاعات سلامتی اش در کارت ملی اش باشد. این امکان پذیر است، اما به شرطی که به سمت آن رویم. مساله اول آن هم جا افتادن این مفاهیم است که چگونه باید سلامت مردم را ارتقاء دهیم و چرا مهم می باشد که سلامت مردم را ارتقاء دهیم. اگر دولتی به فکر باشد، حتما می تواند این اقدامات را انجام دهد.
در خوشبینانه ترین حالت تا ۲ سال دیگر گرفتار کروناییم
جعفریان ضمن اشاره به موضوع کرونا نیز اظهار داشت: کرونا پدیده ای بزرگ و مقطعی است و هر ۱۰۰ سال یکبار امکان دارد چنین اتفاقی رخ دهد. خیلی اتفاق بزرگی است و تبعات بسیار وسیعی دارد. هنوز حل نشده و اگر سیر طبیعی اپیدمی های ویروسی را نگاه نماییم، سه تا پنج سال کار دارند. خوشبینانه ترین حالت این است که واکسن های موجود بتوانند جلوی قسمت عمده ای از بیماری زایی شدید و مرگ و میر را بگیرند و سوش های جدیدی هم که پیدا می شود، یا با همین واکسن ها یا با واکسن های بهتری که تولید می شود، پوشش داده شوند. همین حالت خوشبینانه بالای دو سال طول می کشد.
در واکسیناسیون مقابل کرونا عقبیم واکسن های کرونا حدودا ۱۰۰ درصد از مرگ و میر جلوگیری می کنند
وی افزود: ما در واکسیناسیون کرونا عقب هستیم. برای اینکه در واردات واکسن تاخیر داشتیم و به اذعان افراد علمی تجویز عمومی واکسن داخلی هم تا اختتام شهریور عملی نیست، ما عملا هشت تا ۹ ماه در واکسیناسیون عقب هستیم. ازاین رو اولویت اول به جهت اینکه مملکت به وضعیت نسبتا عادی بازگردد، این است که واکسن به هر صورتی که هست بخصوص برای اقشار پر ریسک تامین گردد. حدود پنج تا شش میلیون نفر فرد بالای ۶۵ سال در کشور داریم. باید توجه کرد که حدود ۶۷ درصد مرگ ناشی از کرونا در بالای ۶۵ سال اتفاق می افتد. از آنجایی که واکسن ها حدودا ۱۰۰ درصد از مرگ و میر جلوگیری می کنند، اگر بتوانیم این گروه را به صورت کامل واکسینه نماییم، دو سوم بار بیماری را که احتیاج به بستری دارد و منجر به مرگ و میر می شود، از بین می بریم که گام بزرگی است تا زمانیکه بتوانیم سایر افراد را هم واکسینه نماییم تا جامعه به حالت عادی برگردد. کمااینکه خیلی از کشورهای دنیا توانستند این اقدام را انجام دهند و مرگ و میر بعضی از کشورها با جمعیت مشابه ما زیر ۱۰ مورد در روز است. منتها آنها بموقع برای تهیه واکسن اقدام نمودند و معطل نشدند. در واقع باید به هر صورتی که امکان دارد، واکسن تامین گردد که البته ظاهرا حالا دولت این برنامه را دارد و اعلام نمودند که تا اختتام تیر ماه این جمعیت را تمام می نماییم.
جعفریان همین طور اظهار نمود: نمی گردد که محدودیت ها را دائم ادامه داد. برای اینکه بالاخره مردم خسته می شوند و در عین حال نمی توان همه چیز را تعطیل کرد. برای اینکه این کار هم زیرساخت اقتصادی قوی می خواهد. به نظر می آید که راهی منطقی تر از واکسیناسیون نداریم و تنها راهی که می تواند عوارض کرونا را کنترل کند، واکسیناسیون است. باید افراد با ریسک بالا را به سرعت تحت واکسیناسیون قرار داد تا از مرگ و میر و بستری کم کرده و بعد هم بقیه جمعیت را واکسینه کرده تا بر عوارض کرونا شامل سلامتی، اقتصادی و اجتماعی غلبه نماییم.
واکسیناسیون کرونا فرا دولتی است
وی تصریح کرد: بحث واکسیناسیون کرونا فراتر از دولت می باشد. باید این دستورالعمل از طرف مقامات ارشد کشور صادر شود که اولویت اول کشور، واکسینه کردن افراد در ریسک است و نباید معطل دولت بعدی بود.
منبع: aromastore.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب