روند کاهشی بروز سالک در کشور طی 1401
به گزارش آروما، بیماری سالک به علت شیوع فراوان و پراکندگی آن در نقاط مختلف کشور دارای اهمیت زیادی است که خوشبختانه میزان بروز آن در سال ۱۴۰۱ به کمتر ۱۵ مورد در ۱۰۰ هزار نفر رسیده است.
به گزارش آروما به نقل از ایسنا، در سالک نوع زئونوتیک (روستایی و مرطوب) مخزن آن موش های صحرایی هستند توسط ناقل پشه خاکی منتقل می شود و در سالک نوع آنتروپونتیک (شهری و خشک) مخزن آن افراد مبتلا هستند؛ به صورت کلی بیماری در کانون های مختلف کشور به صورت اندمیک در مناطقی از ۱۹ استان کشور وجود دارد.
بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، روند میزان بروز بیماری طی سالهای ۱۳۵۶ تا ۱۳۸۶ معمولاً به صورت سینوسی بوده و هر ۲ تا ۳ سال شاهد افزایش و کاهش موارد بیماری بوده ایم؛ به صورت کلی میزان بروز سالک طی سالهای ذکر شده از ۲۹ به ۳۷ در هر ۱۰۰هزار نفر جمعیت رسیده است. با اقدامات انجام شده و پیگیری های دقیق این روند بیماری تغییر کرده و بعد از سال ۱۳۸۶ سیر نزولی آنرا شاهد بوده ایم؛ بطوریکه در سال ۱۴۰۱ به کمتر ۱۵ مورد در ۱۰۰هزار نفر رسیده است.
پیش از سال ۱۳۸۶ پتانسیل انتقال در کانون های بومی بیماری و سایر مناطق کشور، ساخت و سازها و ایجاد شهرک ها و مجموعه های ورزشی، گسترش و توسعه شهرها و تخریب مناطق قدیمی، جابه جایی جمعیتی، عوامل غیر طبیعی مثل زلزله بم و کرمانشاه، عدم توجه به شرایط آب و هوایی و بهداشت محیط و ارزیابی مخازن و ناقلین بیماری در این افزایش بیماری موثر بود.
کانون های موجود انتقال بیماری در کشور عموما با تحقیقات انجام شده در مورد ناقلین و مخازن و عامل بیماری زا توسط دانشکده های بهداشت و پزشکی سراسر کشور بویژه دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران مورد بررسی قرار گرفته اند. البته کانون هایی هم هستند که باید تحقیقات بیشتری در مورد ناقل، مخزن و عامل بیماری زا به عمل آید.
بنابر اعلام دفتر مدیریت بیماریهای واگیر وزارت بهداشت، مهم ترین کانون های شناخته شده نوع "آنتروپونتیک" بیماری سالک هم اکنون کرمان، بم و مشهد هستند؛ البته نوع "آنتروپونتیک" در نیشابور، قم، شیراز، یزد، سبزوار و پل دختر و به صورت تک گیر در سایر مناطق کشور هم شناسایی شده اند.
از مهم ترین کانون های شناخته شده نوع روستایی و مرطوب بیماری هم نقاطی از استانهای اصفهان، جنوب فارس، سمنان، خراسان رضوی، خراسان شمالی و خراسان جنوبی، گلستان، خوزستان، ایلام، بوشهر، هرمزگان و یزد را میتوان نام برد.
مهم ترین اقدامات انجام شده برای کنترل بیماری پیش از سال ۱۳۸۶ عموما بر پایه سم پاشی کانونی ضد ناقل در مناطق شهری، برنامه مبارزه با مخزن با بهره گیری از روش طمعه گذاری، آموزش مردم، استفاده از پشه بند آغشته به سم و... و. بوده است. بعد از سال ۱۳۸۶ هم با بازبینی در برنامه مراقبت و کنترل بیماری که شاهد روند کاهش موارد بیماری هستیم اقداماتی نظیر توجه به امر بیماریابی و درمان بخصوص در نوع شهری، ارتقاء سطح آگاهی مردم و آموزش بیماران جهت پوشاندن زخم، مبارزه جدی تر با مخازن از راه جونده کشی و بهسازی محیط زندگی جامعه و هماهنگی با ارگان های ذیربط که در کنترل بیماری موثر هستند قدم های موثری در کنترل بیماری در نقاط آندمیک و پیش گیری از نفوذ آن به سایر مناطق برداشته شده است.
منبع: آروما
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب