آقای وزیر! جای موسیقی در مدرسه است شادی جمعی را از دانش آموز بگیرید آمار افسردگی بالا می رود
به گزارش آروما، اظهارات وزیر آموزش و پرورش در رابطه با نفی موسیقی در مدارس، با واکنش انتقادی کارشناسان روبرو شده که آنرا نشانه شکاف عمیق با نیازهای روحی، اجتماعی و نسلی دانش آموزان می دانند.
مظاهر گودرزی: نسبت مدرسه با موسیقی در سالهای اخیر چالش برانگیز بوده است، حواشی پخش موسیقی در مدارس ایران هم معلم بیکار کرده و هم مدیر مدرسه را به مقامات مسئول پاسخگو کرده است؛ حالا واکنش اخیر وزیر آموزش و پرورش به پخش موسیقی در مدرسه سبب ساز تعجب کارشناسان شده، اظهار نظری که انگار در نظر دارد پخش موسیقی و آهنگ را در مدارس زیر سوال ببرد و با نفی آن به قداست مدرسه اضافه کند؛ علیرضا کاظمی در اظهار نظری در رابطه با پخش موسیقی در صبحگاه مدارس گفته که: «ما در مدرسه، چیزی به نام آهنگ نداریم و من نمی فهمم منظورتان چیست، مدرسه جای تربیت، آموزش و کارهای گروهی است. حال اگر از میان ۱۲۳ هزار مدرسه، دو مدرسه پیدا شوند که بر خلاف شئونات فرهنگی و هنجارهای جامعه ما کارهایی انجام دهند که جای آن در فضای مدرسه نیست، این موارد بهیچ وجه مورد تأیید ما نیست، کجا ما چنین مسائلی داریم؟ هر جایی، شئونات خاص خویش را دارد و مدرسه فضای مقدسی است که در آن تربیت شکل می گیرد. بطور قطع جای این کارها در مدرسه نیست و ما هم آنرا تأیید نمی نماییم.»
از حرف های وزیر شوکه شدم
محمدرضا نیک نژاد، معلم و کارشناس آموزش در واکنش به اظهارات وزیر آموزش و پرورش به خبرآنلاین می گوید: «تجربه شخصی من به عنوان معلم این است، دانش آموزان در کشور ما مجبورند خیلی زود یعنی ساعت شش از خواب بیدار شوند و طبیعتاً خواب آلودند، موسیقی می تواند خواب را از سر آنها بپراند و ذهن شان را آماده کند؛ زنگ تفریح هم دقیقا با همین هدف تعریف شده است، برای استراحت و تازه شدن ذهن و جسم. در این فضا اگر چند قطعه موسیقی پخش شود ذهن دانش آموز را تازه می کند. من بارها دیده ام در ایام ملی که سرود یا آهنگ پخش می شد، بچه ها با انرژی بیشتر، چهره ای بازتر و آمادگی ذهنی بالاتری وارد کلاس می شدند.»
اما این کارشناس با اظهار تعجب از نظر وزیر آموزش و پرورش ادامه می دهد: «در برخورد اول و با خواندن این خبر آدم شوکه می شود. شما در مدرسه با دانش آموزانی سر و کار دارید که همگی زیر سن قانونی اند و در دوره ای از زندگی هستند که نیازمند شادی اند؛ چنین اظهارنظری در جهانی مطرح می شود که علم بارها نشان داده موسیقی حتی بر رشد گیاهان هم تأثیر می گذارد، حالا در چنین جهانی وزیر آموزش وپرورشی که مسئولیت دارد خردسالان را سالم به جامعه تحویل بدهد، می آید و می گوید موسیقی یا آهنگ در مدرسه پخش نشود. به عقیده من یکی از مهم ترین نتایج چنین نگاهی اینست که این فرد واقعا صلاحیت این جایگاه را ندارد.»
به گفته نیک نژاد: «همه جا در جهان موسیقی را وارد محتوای درسی می کنند، اما اینجا مسئولی می گوید ما موسیقی نداریم. این حرف نشان دهنده یک شکاف بزرگ ذهنی، بینشی و حتی سوادی میان مسؤلان آموزش و پرورش و مخاطبان آن است. تفاوت آموزش و پرورش با خیلی از نهادهای دیگر اینست که مخاطبانش از پنج سالگی وارد این ساختار می شوند و تا دوره نوجوانی در آن حضور دارند، واقعا عجیب است که چنین اظهاراتی مطرح می شود و عجیب تر این که تحمل می شود.»
وزیر درکی از نیازها و خواست های جوانان ندارد
جامعه امروز با چالش های جدی رو به رو است، شاید مهم ترین آن همین مسایل سیاسی و اقتصادی می باشد که سبب شده دغدغه های ذهنی آن جامعه را گرفتار کند، حالا طبیعی است که همین دغدغه های فراگیر در جایی مانند مدرسه و کلاس درس ظهور و بروز کند، نیک نژاد ضمن اشاره به همین مسایل به خبرآنلاین می گوید: «امروز تمام فشارها و گرفتاری های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی، چه از سوی خانواده ها، چه از سوی معلمان و چه از جانب خود دانش آموزان، وارد کلاس درس می شود. اگر همین امکان محدود شادی جمعی را هم از بچه ها بگیریم، آمار افسردگی، خودکشی و لطمه های اجتماعی بمراتب بالاتر می رود. موسیقی یکی از این ابزارهاست و من واقعا تعجب می کنم که بالاترین مقام آموزشی کشور از ممنوعیت پخش آهنگ در مدرسه صحبت می کند.»
این کارشناس آموزش به خواسته های نسل جدید اشاره می کند، نسلی که نیک نژاد اعتقاد دارد خواسته های آنان در بین مقامات نمایندگی نمی گردد، او به اشاره به انتخابات اخیر شهردری نیویورک به خبرآنلاین می گوید: «در کشورهایی مثل آمریکا فردی ۳۵ ساله شهردار نیویورک می شود، چرا چنین فردی انتخاب می شود و چرا مردم بسمت او اقبال پیدا می کنند؟ به این علت که سخنگو و نماینده نسل های جدید است؛ نسل هایی که صاحبان واقعی جامعه فعلی اند. نسل وزیر دوره خویش را پشت سر گذاشته اما نسل جوان نیازها و خواست های خاص خودش را دارد، این نوع نگاه نشان داده است که وزیر درکی از نیازها و خواست های جوانان ندارد.»
ما یاد نگرفته ایم بشکل جمعی شادی نماییم
همان طور که از نام آموزش و پرورش مشخص است این نهاد محلی برای آموزش زندگی به افراد جامعه است، حتماً سعی برای ترویج زندگی جمعی می تواند از اهداف مدرسه باشد، اما این قبیل اظهارنظرها (وزیر آموزش وپرورش) نسبت چندانی جهت زندگی جمعی یا شادی جمعی به عنوان نشانه هایی از جمع پذیری ندارند. نیک نژاد با یادآوری همین مسئله بیان می کند: «دانش آموزان در مدرسه یاد می گیرند همدیگر را درک کنند، با هم زندگی کنند، با هم همکاری کنند و برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش کنند. آنها یاد می گیرند با هم شادی کنند، موسیقی می تواند ابزار خوبی برای این فرایند باشد. ناتوانی در بروز شادی در سطح ملی، ریشه در همین مساله دارد؛ این که ناگهان یک اتفاق ملی می افتد و نیروهای امنیتی مجبور می شوند برای کنترل اوضاع به خیابان بیایند برای اینست که ما یاد نگرفته ایم بشکل جمعی شادی نماییم درحالی که یادگیری این مسئله از مدرسه آغاز می شود.»
این کارشناس آموزش ضمن اشاره به سوابق مدارس می گوید: «در گذشته مدیر مدرسه عامل اجرای ساختاری بود که نوعی محدودیت ایجاد می کرد تا برنامه های ایدئولوژیک اجرا شوند، اما امروز مدیر، معاون و معلم از جنس خود مردم اند، معلم از دل جامعه آمده و خواست عمومی اینست که فضای مدارس شاداب باشد. در خیلی از مدارس این فضاهای شاد درحال ایجاد است، با این وجود یکی از دلیلهای چنین واکنشی از سوی وزیر می تواند برای دخالت نهادهای غیرمسئول در آموزش و پرورش باشد، گاهی رسانه هایی وابسته به جناح مخالف دولت یا نهادهای مذهبی که می بینند در مدرسه ای موسیقی پخش می شود به وزیر فشار می آورند، او هم مجبور می شود واکنش نشان دهد، اما یادمان نرود وظیفه وزیر، دفاع از این مسئله است، او باید توضیح بدهد که این نسل و این بچه ها به شادی نیاز دارند و موسیقی یکی از ابزارهای شادی است، جای موسیقی در مدرسه است.»
منبع: aromastore.ir
از این مطلب آروما خوشتون اومد؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب